Το πρόβλημα των περισσότερων ελληνικών blog πολιτικού περιεχομένου, είναι ο μονόλογος. Συγκεκριμένα:
1. Ο μονόλογος αρθρογράφων που ανήκουν είτε στην ακροδεξιά, είτε στο κκε, είτε στην αριστερά.
Αν λάβουμε υπόψην μας τα ποσοστά των 3 αυτών πολιτικών χώρων στις τελευταίες εθνικές εκλογές του 2009, δηλαδή το ποσοστό 18%, καταλαβαίνουμε όλοι πως μαζικά οι Έλληνες δεν μετέχουν στα πολιτικά blogs.
Οι πολίτες που ψηφίζουν τα 2 μεγάλα κόμματα, αυτοί που αποφασίζουν ουσιαστικά τους πολιτικούς κανόνες της κρατικής μηχανής, μένουν εκτός. Ή επιλέγουν, λίγοι από αυτούς, να γράφουν μόνο σε blogs αυστηρής κομματικής γραμμής. Οι εξαιρέσεις υπάρχουν, και επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
2. Ο μονόλογος αρθρογράφων που ζούν - ως φοιτητές, ή ως εργαζόμενοι- στο εξωτερικό.
Άνθρωποι που δεν βιώνουν την καθημερινότητα στην Ελλάδα, προσφέρουν απλόχερα, με καλή πρόθεση δεν το αμφισβητώ, τις εμπειρίες τους από άλλα εθνικά συστήματα και κάνουν μαθήματα καλής συμπεριφοράς στους εν Ελλάδι βαρβάρους. Εννοείται πως όλοι έχουν το δικαίωμα να κρίνουν πράγματα και καταστάσεις, ανεξάρτητα από τον τόπο διαμονής τους. Καλό είναι όμως κάποιοι να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν γράφουν σε κάποιο πολιτικό blog. Αναφέρομαι στους αρθρογράφους εμπειρογνώμονες που λαμβάνουν δόσεις ελληνικής πραγματικότητα στη διάρκεια ολιγοήμερων διακοπών στην Ελλάδα ή μέσα από την παρακολούθηση αναμεταδόσεων ελληνικών τηλεοπτικών εκπομπών από videos του youtube.
